عدم توجه به اين رويداد فرهنگي از سوي خبرگزاري هايي كه دايه ي پرطرفدارترين و مردمي ترين خبرگزاري هاي استان را دارند ما را بر آن داشت اولين گزارش فرهنگي – هنري خبرگزاري ورزشي اورميه را تهيه كنيم.هرچند كه پيش از اين تقريبا اكثر فعاليت هاي كاربران در بخش تالار گفتمان جنبه هايي غير از ورزش را شامل مي شد اما اين اولين بار است كه مطلبي در حوزه ي فرهنگ و هنر در صفحه ي اصلي خبرگزاري قرار مي گيرد.

اما ماجرا از كجا آغاز شد؟
روز جمعه به اتفاق جمعي از دوستان براي تماشاي نمايش سازيمين سوزو به محل برگزاري اين نمايش در مجتمع فرهنگي اورميه رفتيم.درست در ساعاتي كه براي رسيدن به پاركينگ روستاي بند بايد ساعت ها در ترافيك مي مانديم و در پارك جنگي هم نمي شد جايي براي پارك كردن ماشين مان پيدا كنيم, جمعيتي اندك در حدود ۶۰ نفر براي تماشاي اين نمايش در محل حضور داشتند.بايد اعتراف كنم خودم هم انتظار چنين نمايش جذاب و فوق العاده اي را نداشتم.
داستان جالبي هم داشت.داستان يك عاشيق به نام ياشار كه عاشق دختر كنيزي به نام ساچلي شده بود كه در دربار شاه در كنار هم نوازندگي مي كردند.شاه حكم به بريدن سر آنها داده بود اما زماني كه جلاد در پي اجراي حكم بود …

در ميانه هاي نمايش اشك هايم جاري شد,نمي دانم به خاطر داستان غم انگيزش بود يا اين همه غربت و بي توجهي به فرهنگ و هنر آذربايجان در ايران.
بعد از اتمام نمايش با هماهنگي با مديريت سايت برآن شديم تا در آخرين روز اجراي نمايش گزارشي از محل اجراي اين نمايش تهيه كرده و در صفحه ي اصلي سايت قرار دهيم.

آخرين روز

روز شنبه در آخرين روز اجراي نمايش براي تهيه ي گزارش به سالن شمس مجتمع فرهنگي رفتيم و با هماهنگي هاي لازم با آقاي پيروزنيا تهيه ي گزارش را آغاز كرديم.ابتدا وقتي نام (خبرگزاري ورزش اورميه) را شنيدند تعجب كردند ولي با توضيحات من به خاطر دليل تهيه ي گزارش از طرف ما بسيار خوشحال شدند و قرار شد بعد از اتمام اجرا مصاحبه را شروع كنيم.

امروز نمايش كمي ديرتر شروع شد و فقط يك سئانس داشت.جمعيتي در حدود ۱۵۰ نفر هم در سالن حضور داشتند تا شاهد آخرين اجراي سازيمين سوزو باشند.

مصاحبه با آقاي پيروز نيا-كارگردان نمايش

-لطفا كمي در مورد خودتون توضيح بديد و اين كه چطور شد تصميم به اجراي چنين نمايشي گرفتيد؟
من متولد اورميه هستم و از سال ۶۷ تاتركار مي كنم.۷سال است ساكن كانادا هستم و در سفر اخيرم به ايران به درخواست دوستان تصميم به اجراي اين نمايش گرفتيم.و بعد از يك ماه و نيم تمرين براي اجرا آماده شديم

-اعضا ي گروه از كدام شهرها هستند؟
بيشتر اعضا اورميه اي هستند.البته آقاي جعفري(ياشار) اصليتا سولدوزي و خانم اكرمي(ساچلي) قوشاچايي هستند.

-متن داستان از كيست؟
متن نوشته ي حسين عباس نيا نويسنده ي زنجاني است

-كمك هاي مسوولان استان چه طور بود؟ آيا حساسيتي به خاطر تركي بودن كار وجود داشت؟
نه.كار ما فرهنگي است نه سياسي. لازم مي دانم از اداره ي ارشاد و اماكن هم به خاطر همكاري هايشان تشكر كنم.
بيشتر گله ي من از بچه هاي تاتر است.نمي دانم دليلش چه بود؟! به خاطر تركي بودن كار بود يا دليل ديگري داشت!!

- مسوولان استان براي تماشاي نمايش مي آمدند؟
بله.كارشناس نمايش استان آقاي ولي نقش لو(اميدوارم اسمشان درست نوشته شده باشد)
و آقاي آغ داشي رئيس انجمن ارشاد كه تقريبا هر روز حضور داشتند.

-هر روز چند نفر براي تماشاي نمايش مي آمدند؟
از تعداد تماشاگران ناراضي هستم.در كل چيزي حدود هزار نفر.

-فكر نمي كنيد تبليغاتتان كم بود؟
ما در ۱۵ ايستگاه اتوبوس تبليغات داشتيم و ۵ تابلو ۳در۴ را هم كرايه كرده بوديم.چيزي حدود هزار عدد تراكت هم در منازل و اماكن شهر توضيع شده بود

-اگر در مناطق پررفت و آمد شهر مثل فلكه ي خيام و شهرچايي هم تابلو كرايه مي كرديد بهتر نبود؟
ببينيد مخاطب ما مخاطب خيام و استادان نيست.هرچند كه ما در استادان هم تراكت پخش كرديم.مخاطب ما بيشتر از طبقه ي متوسط و متوسط به پايين جامعه است.منظورم خانواده هاي سنتي است.
(احتمالا منظورشان خانواده هايي بود كه به اسم پيشرفت و دنيا ي امروز از فرهنگ و تاريخشان فاصله نگرفته اند)

-درآمد هاي مالي اجرا چطور بود؟
از لحاظ مالي ضرر كرديم.درآمد حاصل از فروش بليط يك سوم هزينه ي تبليغات هم نشد!!!
-موفقيت كار را از لحاظ فرهنگي چطور ارزيابي مي كنيد؟
ما هم بيشتر بعد فرهنگي كار را در نظر داشتيم و موفق هم بوديم

-و به عنوان سوال آخر,براي آينده چه برنامه اي داريد؟
جشنواره ي استاني – هفته ي فرهنگي استان در تهران-اجرا در ساير شهرها و اجرا هاي برون مرزي در انگليس و كانادا از برنامه هاي آينده ي ما خواهد بود.

و اين هم يك عكس يادگاري بسيار جالب در كنار اعضاي گروه

اين مصاحبه نكات ظريف وجالبي داشت.به نظر مي رسد علاوه بر احساس نياز شديد به تلاش هاي بيشتر مسولان فرهنگي استان در حفظ و گسترش تاريخ-فرهنگ –هنر و موسيقي آذربايجان به نظر مي رسد ما خود نيز نه تنها قدمي در اين جهت برنمي داريم , بلكه با اعمالي همچون بي توجهي به هنرمندانمان (بي اعتنايي به شاعراني چون دده كاتيب و افرادي چون شيخ صفي الدين اورموي به عنوان اولين موسيقي دان دنيا) – عدم حمايت از آنها – عدم مطالعه ي كتاب هاي نوشته شده به زبان تركي آذربايجاني –بي اهميت شدن زبان مادري به بهانه هاي واهي و … نقش بزرگي را در نابودي هويتمان ايفا مي كنيم.

هنرله هر زمان هرآن حقيقت نوري يانميشدير
بوتون زنجيرلرين حوكمي هنرله چارچالانميشدير

هنر سيز بيرنفس سونموش كول اولموش آشياندير بيل
هنرسيز گونلر اولدوز تك باتار بير بير سونر بير بير (صمد وورغون)

آراز(محمد)-خبرگزاري ورزش اورميه